Nie od zawsze wiedziałam, że zostanę Kierownikiem Projektów, ale od zawsze prowadziłam wiele projektów jednocześnie. W trakcie edukacji realizowałam stereotyp drogi „człowieka sukcesu”: skończyłam najlepsze liceum w mieście o najtrudniejszym profilu matematyczno-fizycznym, ukończyłam dwa kierunki studiów w trybie dziennym (kroatystykę i ekonomię). Skończyłam studia podyplomowe z zarządzania projektami, studia doktoranckie z ekonomii…

I nagle coś nie wyszło. Znalazłam się na zakręcie – pierwsza prawdziwa wielka porażka, pierwsza nauczka od życia. Sprzedałam mieszkanie, samochód, wyprowadziłam się do innego miasta. Zmieniłam pracę. Od tego czasu w mojej głowie codziennie zaczęło pojawiać się pytanie „po co”. Po co coś robię, co mi to da. Czego pragnę.

To myślenie przeniosłam na pracę zawodową. Jeszcze 10 lat temu prowadziłam projekty w sposób poprawny – były dobre. Teraz odkryłam, że gdy wszyscy rozumiemy „po co”, angażujemy się w to z przekonaniem, całym sercem. Zdobyłam odwagę kwestionowania zlecanych mi projektów. Nie ma już miejsca na projekty zombie, które trwają latami i nikt już nie pamięta jaką korzyść miały dać organizacji. Nie ma miejsca na stwierdzenia typu „tak robiliśmy od zawsze”.

Projekty pochłonęły mnie całkowicie. Prowadziłam projekty w Thomson Reuters, w Citi, w PMI. Projekty biznesowe i wolontariackie. Projekty z obszaru rynków kapitałowych, HR, danych finansowych, z obszaru IT, księgowania funduszy inwestycyjnych. Globalne transformacje. Projekty o wielomilionowych budżetach, trwające kilka lat, angażujące ludzi z każdego kontynentu na świecie. Zdobywałam kolejne międzynarodowe certyfikaty z zarządzania projektami. Występowałam na międzynarodowych konferencjach.

Po ośmiu latach odeszłam z korporacji i zaczęłam prowadzić szkolenia oraz doradzać firmom. Było to idealne zajęcie pozwalające połączyć moją nową życiową rolę – rolę mamy dwóch cudownych córeczek. Prowadziłam szkolenia z najbardziej znanymi firmami na rynku. Przeszkoliłam ponad 600 osób, ponad 40 grup szkoleniowych. Sprawiało mi to ogromną radość i poczucie realizowania się tam, gdzie mogę rzeczywiście dać wartość światu.

I nagle przyszedł kryzys. Przestałam uśmiechać się na szkoleniach. Straciłam przekonanie, że moja praca jest wartościowa. W trakcie szkoleń zaczęłam negować to co w materiałach szkoleniowych. Zrozumiałam, że nie chcę już szkolić z teorii, nie chcę szkolić z narzuconego materiału nasyconego teorią i narzędziami, których w rzeczywistości nikt już nie stosuje. Nie chcę robić szkoleń, po których uczestnicy wracają zadowoleni do biurek i powracają do swojej rutyny sprzed kilku dni. W gruncie rzeczy nic się nie zmienia.

Dlatego stworzyłam własne podejście oparte na światowych praktykach oraz moich doświadczeniach. Obecnie prowadzę programy doradczo-warsztatowe w organizacjach. Stworzyłam też warsztaty z zarządzania projektami adresujące konkretne problemy i potrzeby kierowników projektów i organizacji, m.in.: PMP® Turbo Kurs, PM Esencjalista® , Zombie Stop® , PM Starter Kit® , Agile Survival®. Uczestnicy moich warsztatów i programów doradczo-szkoleniowych poznają przekrój praktycznych narzędzi, dzięki którym mogą osiągać  zamierzone korzyści w projektach. W efekcie zarządzają projektami z radością i satysfakcją.